Situacija u naselju Vojvoda Vlahović aka Braće Jerković 3 aka Padina je simbol urbanističkog haosa na svim nivoima. Razlozi su sledeći:
- Ovo naselje je bilo u začetku 1990-ih. Govorimo o grupici zgrada koje su bile u podnožju brda iznad okretnice autobusa 26. S vremenom su nicale nove i nove zgrade (uglavnom porodične kuće s velikim dvorištima, u nekim slučajevima u posedu kontroverznih biznismena) i naselje se pomeralo u pravcu brda koja pripadaju selu Kumodraž. Građene bez dozvole il is n3dovoljnim brojem papira, uz “podmazivanje” komisija, ove zgrade su podizane na privatnim placevima i , iako su vlasnici bili zakonski obavezni, kvadratura placeva je maksimalno iskorišćena a nauštrb trotoara i ulice. Rezultat: uska ulica kojom autobus GSP ne može proći i pešaci koji rizikuju da ih udare kola jer nemaju gde da se pomere. Trotoar, uglavnom ne širi od 30 cm i nije neki garant.
- Od 2007. godine pa nadalje rapidno raste broj zgrada u naselju sa procvatom privatnih građevinskih firmi i tu vidimo bisere srpske novogradnje. Zgrade, često polufunkcionalne, ružne, se podižu neplanski, trotoara ponegde ima, uglavnom nema, ulice ostaju uske, trotoari zakrčeni automobilima tako da nije bitno postoji li trotoar ili ne. Smešan deo priče je numerisanje zgrada. Niko živi u naselju ne može da pogodi gde se nalazi kuća s brojem 27lj ili 58š.
- Problemi kanalizacije su veliki pa, kad su veliki pljuskovi, deo fotpadnih voda odlazi nizbrdo ka nižim delovima naselja. Da stvari budu još gore, u dnu brda se prilikom svakog jačeg pljuska formira bara i nemoguće je proći kolima. “Rezervni” put do zgrada na vrhu je zaobilazan i loš.
- Gornji deo Vojvode Vlahovića, od 36 pa naviše, pripada Zvezdari a donji Voždovcu što takođe izaziva konfuziju u administraciji.
- Autobuska linija 26 l je uvedena pe nekoliko godina i autobusi su išli jednom na pola sata pa je to zamenjeno polascima jednom u petnaest minuta. Pre smo se vozili autobusima Laste a sad privatnim minibusovima. Izbor za oko hiljadu ljudi na vrhu brda je- ili peške, nizbrdo, bez trotoara, rizikujući ili stisnut s još 40 ljudi u minibusu namenjenom za deset.
- Grad nije izašao u susret stanarima ovog naselja. Ne postoje pošta, državni vrtić, škola, samo prodavnice i kladionica. S obzirom da zgrade nisu valjano uknjižene, grad ne smatra da je dužan da napravi igrališta za decu. Sva igrališta koja postoje su tu zahvaljujući samim stanarima.
- Veliki broj zgrada je slabo naseljen a nove stalno niču što celom naselju daje izgled grada duhova.
- S obzirom da se, iako potražnja nije tolika, zgrade konstantno podižu, kamioni i kiperi stalno prolaze kroz ulicu koja je potpuno razrovana. Ne postoje rezervne rute, samo jedna, ona koja ide kroz ulicu Vojvode Vlahovića jer su ostale ulice još uže od nje.
- Stanari zgrade u Vojvode Vlahovića 53 su suočeni sa surovom istinom. Njihova zgrada tone a zidfovi pucaju. Ova zgrada je impresivne veličine, reklo bi se “Titanik” među zgradama u kraju, sa velikim brojem ulaza i parkingom. Da stvar bude još bizarnija, stanove u ovoj zgradi mogu dobiti dobitnici na državnoj lutriji.
- Odnošenje smeća je takođe veliki problem u naselju pa su zelene površine i ulica često pokriveni slojem smeća, kesama đubreta i sl.
- Bahaćenje vlasnika velikih vila u komšiluku s glasnom muzikom, čestim detonacijama petardi (u toku cele godine)